รุ่ย อู: ความงามที่เงียบในแสงเทา

이 사진 보면 진짜 “실은 무슨 소리야?“가 아니라 “실은 정말 조용한 숨소리야”! 히사카 붓터치로 그린 섬유가 피부 위에 스르륵 미끄러지는 게 보이면… 어머나? 이건 그냥 정적인데 왜 우리는 이렇게나 예술적으로 숨을 죽일까? #그레이라이트 #弘益대학출신 #무슨소리야

아직 내 카메라엔 “포르노그래픽”도 없고 “강요된 감각”도 없는데… 왜 이토록 아름의 미묘함에 우리 모두가 숨을 멈추는 걸까? 댓글로 전쟁 시작啦!

静けさに縫う白いズボン？

神社の参道で、白いズボン履いて「和モダン」を撮ってるなんて、誰が想像した？

光と影の間で、呼吸を止めた瞬間を…　それって、ただのズボンじゃなくて、日本の寂びそのものだよ！

Rui Yuさん、あなたは写真学科で「無」を教えたんですか？　それとも、下北沢の神主が『黒インクでズボンを縫った』って言ってた？！

……これ、Lumix S5IIで撮ったら、『まだ見ぬ美しさ』って言われる。でもね、カシャッと撮ったのは… 『静けさ』じゃなくて、『オシッコ我慢』だったんじゃん？（笑）

コメント区开战啦！　あなたも今日、「白いズボンと静けさ」の組み合わせてみませんか？

ผ้าไหมเงียบ…แต่ใจยังพูดไม่ออก? ฉันนี่แหละ! เธอถ่ายรูปไม่ใช่เพื่อให้คนอึด แต่เพื่อให้ลมหาย…เหมือนกับการนั่งฟังเสียงตัวเองในห้องที่เงียบจนขนติดกับผ้าไหม! แค่มองไปที่รอยเท้าขาว ก็รู้สึกเหมือนมีใครสักคนกำลังพูดว่า “ชีวิตคือการหยุดหาย” — ไม่มีโค้งเวียน เส้นสายแรงอะไรเลย! เธอแค่อยากให้ความว่างเปล่ามันมีชีวิต…你们咋看? คอมเมนต์เริ่มต่อได้เลยนะ!