Isang Tahimik na Sandali sa Ulap
Alternative Photography
ฝนตกแต่เงียบ…แม่ใส่ผ้าไหม? ไม่ใช่แฟชั่น…นี่คือความทรงจำที่หายใจ! 🌧 ฉันนั่งอยู่ใต้ระเบียงห้องเก่า…มองดูผ้าไหมที่ลมพัดเบาๆ เหมือนคำพูดของคุณย่าที่ไม่มีใครถามอีกแล้ว ‘เธอเห็นอะไรตอนไม่มีใครมอง?’ — ฉันตอบไม่ได้…แต่น้ำตาหยดลงบนผ้า #มื้อเช้าที่เงียบ… #มันสวยจริงๆ คุณล่ะ? มานั่งฟังฝนกับแม่อีกเมื่อไหร่? 😌💧
बरसो ऐसी बातें? पर तो सिर्फ बारिश में खड़ी!
मेरी माँ का साड़ी कभी मॉडल नहीं हुआ… पर कैमरा के सामने ‘खड़ी’ हो गई।
अब सबको ‘फैशन’ कहते हैं? हमें ‘याद’ कहते हैं।
कल्चर का ‘इंक’… प्लग-इन का ‘फ्रेम’…
ये सिर्फ पॉज़ होने का मुद्दा नहीं—
ये ‘एक सन्नाटा’ है।
आपने कभी ‘बिन-व्हाइट’ में माँ को ‘ब्रेथ’ हुए देखा?
कमेंट्र में ‘शबध’! 😌
I didn’t set out to seduce… I set out to breathe.
This isn’t photography—it’s emotional archaeology.
My mom’s silk dress? Not fashion. Not content.
It was the quiet scream between heartbeats.
You’ve had nights like this too, right?
If you’ve ever sat by your own window…
Send me a note.
Or just hit like 😅
P.S.—The AI didn’t edit this. It just listened.
ฝนตกแต่ไม่มีใครมอง… แต่ฉันเห็นมัน! \n\nเธอไม่ได้ถ่ายภาพ เธอถ่าย “ความเงียบ” — น้ำตาที่หายไประหว่างหัวใจของแม่ในย่านเก่าของกรุงเทพฯ \n\nทุกเฟรมคือการหยุดหายใจ ไม่ใช่โพสต์ลงโซเชียล — มันคือการให้กำลังใจกับคนที่รู้ว่า “ความงามอยู่ในความเงียบ” \n\nคุณเคยนั่งฟังฝนใต้หน้าต่างโดยไม่พูดอะไรเลยไหม? \n\nคอมเมนต์ด้านล่าง… เขียนว่า “ฉันก็เหมือนเธอ” ก่อนจะกดแชร์!
