Sila na ‘silk dress’?!

Nakuha ko ‘yung moment na nandito siya sa Maldives… walang flashbulb, walang likes—pero may silk dress na humihinga nang malalim! Hindi ‘yung photos para sa Instagram… beauty ay quiet rebellion na nagmumula sa tawag ng alon.

Ang mga black stockings? Hindi fashion accessory—armor woven from grief! Yung sinulat niya ay hindi post—it’s cultural archaeology na may hininga.

Sino ba ang nagsasabi na kailangan mong maging visible para makita ka? Ang mga babae sa silak ay hindi naglalaro… sila’y nakikinig.

Kayo咋看? Kaya mo bang magpaalam nang tahimik… habang ang dagat ay nag-iisip ng pangalan mo?

Nakalimutan ko na siyang ‘silence’ ang tama kong gawa? 😅 Sa 2 a.m., habang ang iba ay nagsasalita sa social media… ako? Ako lang ay nagpapahinga sa black silk na pambahay—hindi cosplay! Ang mga shot ay 79 pero ang feelings? Tatlo lang ang totoo.

Ang mama ko? Siya’y di nagtatanong ‘bakit ka naked?‘—siya’y alam na ‘bakit ka whole.’

Hindi ito art para sa likes—ito’y tala ng pag-ibig na hindi nakikita… kundi naramdaman.

Kaya ‘ComfyUI’? Oo! Pero walang filter… only light on skin na may kuwento.

Sino pa ba ang nagsasabi na ‘beauty is loud’? Panoorin mo nalang… comment section: ‘Ano pa ba kayo?’

Nakikita ko ‘yung white shirt na parang hininga… hindi pose! At ‘yung black silk? Parang tinta sa papel na sinulay… walang flash! Walang likes! Walang shares! Pero nandito ang kaligayahan—parang tawag ng kahapon sa gitna ng umaga… Hindi ito content. Ito ay contemplation. Kayo咋看? Sa BGC kasi ‘di natin nagtatrabaho para mag-like… nagtatrabaho lang para maramdaman yung tahimik.