Hindi siya nagsuot ng larawan… pero naiisip niya ang kaluluwa ng mga babae na hindi nakikita.

Nung binigyan ako ng camera noong umaga, sinabi ni Nanay: ‘Anak na ‘di tayo nagpapalabas’ — tapos tinamaan ako ng kanyang paa sa kusina.

Ang SM silhouette? Hindi fetish… yun ay tandaan na hindi mo napapansin kahit saan ka man lang.

Kaya nga’t sa bawat litrato ng liwan… may isang babae na nanlalakad sa pagtutuloy… at nag-iisip kung sino ba talaga ang nakikita?

Yong iba’y humihinga… kami’y naiisip.

Kayo’y ano? Comment section: open na ‘di matutuloy!

Sino ba ‘yung nagpapakita sa fashion na ‘di naman nang-aalok? Si Qing Miao—hindi siya sumisigaw sa camera… kundi humihinga sa bawat frame! Ang white gown niya? ‘Di lang damit—‘yun ang hininga ng kalikasan! Ang monsoon light? Di lighting—‘yun ang tula ng pagtitiis! Kaya ‘di siya pose… kundi pause. At yung shadows? Hindi itim—‘yun ang alaala ng lahat ng nawalan! Bakit ba kayo ayaw makita? O sana’y magpaalam… pero mas mahalaga ang pagtandaan.

Kamusta na ‘yo? Sa comment section na lang tayo magkakasama sa pag-iisip… ‘wag nating hayaan ang ganda na ‘di nakikita!