ถ่ายรูปไม่ใช่แค่กดชัตเตอร์… แต่คือการหายใจระหว่างกลีบ!\n\nฉันนี่เองก็เป็นแค่เด็กบ้านที่เห็นแม่ใส่แว่นตาเก่าในสวนวัด… เจอแสงจางๆ ตกบนหิน มันไม่ได้ถ่ายคน แต่มันถ่าย “ความเงียบ” ที่แม่เคยพูดไว้ตอนเย็น!\n\nใครจะเข้าใจว่าทำไม “ลายดำ” ในภาพมันดูเหมือนผ้าไหม? เพราะมันคือเส้นเลือดของ “โมโนโนอาวาเระ” จริงๆ!\n\nเราไม่ต้องมีแฟนเพจ… เราแค่อยากให้เธอเห็นว่า “ความงามอยู่ในความเงียบ” — และน้ำตาฉันนี้ยังไหลอยู่…\n\nคุณว่าไหม? คอมเมนต์ด้านล่างเลย!

เงียบแต่เจ็บ!

เธอถ่ายรูปแบบไม่มีโพสต์ แต่ใจมันร้องไห้เลยนะ…

สีเทาที่พูดได้

#000000 กับ #FFC0CB? คุณคิดว่าเป็นสีของความเงียบหรือของความทรงจำ? ผมใช้กล้องมือถือถ่ายแม่ผม… และเธอก็หายไปในหมอกตอนเย็น

ใครเข้าใจ?

ไม่ได้ขายให้คนทั่งโลก… เราขายให้คนที่ยังจำได้ว่า “บางทีความเงียบก็พูดมากกว่าคำพูด”

คุณเคยถ่ายอะไรแบบนี้ไหม? มาเล่าให้ฟังในคอมเมนต์เลย! 😭📸